ویزای والدین
اگر قصد آوردن والدین خود به استرالیا را دارید این مطلب اطلاعات مفیدی به شما می دهد.
متقاضیان این نوع ویزاها می بایست حتماً توسط فرزند یا همسر فرزند خود که شهروند استرالیا یا دارای اقامت دائم استرالیا هستند اسپانسر شوند. اسپانسر این افراد، بهتر است به مدت دو سال قبل از درخواست این ویزا در استرالیا زندگی کرده باشد.
جدا از بحث اسپانسر، متقاضی می بایست از مرحله تست بالانس فامیلی با موفقیت عبور کند. عبور از این مرحله، بدین معنی است که حداقل نیمی از فرزندانشان ساکن استرالیا باشند یا تعداد فرزندانی که در خاک استرالیا زندگی می کنند، بیشتر از سایر کشورها باشد.
برخی از والدین ،اگر که نتوانند پیش نیازهای مربوط به توازن تعداد افراد خانواده خود را ثابت کنند، می توانند با ویزاهای بازدیدکننده یا به زبان دیگر ویزاهای توریستی به استرالیا سفر کنند و تا مدت یک سال در استرالیا اقامت داشته باشند. اما آنها باید بعد از این زمان برای مدت شش ماه به کشور خود بازگردند تا بتوانند یک بار دیگر به استرالیا سفر کنند.
به طور کلی دو نوع ویزا برای والدین وجود دارد:
✔ Contributory روش مشارکتی
و
✔ Non-contributory روش غیر مشارکتی
تفاوت اصلی بین این ویزاها مقدار هزینه و زمانیست که شما باید صرف کنید.
? ویزاهای غیر مشارکتی یا ” non-contributory visas ” زیر گروه کلاس ۱۰۳ و ۸۰۴
این نوع از ویزاها را باید مقرون به صرفهترین گزینه ویزا دانست.
اکثر متقاضیان با تسلیم این نوع از ویزاها، زمان انتظاری طولانی و در برخی موارد حتی تا سی سال را تجربه می کنند. البته برخی از آنها میتوانند به واسطه یک سری ویزاهای موسوم به Bridging Visa در طول مدت انتظار برای دریافت اقامت خود، در استرالیا اقامت داشته باشند.
به نقل از مقالهای از رادیو SBS این در حالی است که ممکن است زمانی که نوبت این افراد نیز فرا میرسد و به زبان دیگر نام آنها به بالای لیست انتظار می رسد، ممکن است به دلیل عدم قبولی در آزمونهای سلامتی با درخواست ویزای آنها موافقت نشود. اگر پس از بیست سال آنها به شما مراجعه کردند و گفتند ما آماده ایم تا ویزای شما را صادر کنیم، آنها به شما خواهند گفت که به شرکت بیمه سلامتی خود مراجعه کنید. و اگر شما ظرف بیست سال گذشته مشکلات پزشکی داشته باشید، این بدان معناست که شما در آزمونهای سلامتی رد خواهید شد. و در نهایت یک دفعه شما دیگر ویزایی نخواهید داشت تا به شما اجازه دهد تا بتوانید در استرالیا اقامت داشته باشید. حتی اگر برای بیست سال در استرالیا بوده باشید هم باید کشور را ترک کنید.
برای آنکه واجد شرایط دریافت این نوع از ویزاها باشید، والدین باید اسپانسر (حامی مالی) داشته باشند، و پیش نیازهای مربوط به سلامت و شخصیت را علاوه بر آزمون توازن برآورده سازند.
? ویزای مشارکتی یا زیر گروههای ۱۴۳، ۱۷۳، ۸۶۴ و ۸۸۴
این روش در واقع گزینه اصلی و سریع تر اما گران قیمت تر هست.
این نوع از ویزاها معمولا ظرف مدت دو تا سه سال صادر می شوند و تقریبا پنجاه هزار دلار هزینه دارند.
گفتنی است اگر که هر دو والدین یعنی پدر و مادر فرد تصمیم داشته باشند تا به استرالیا بیایند، هزینه این نوع از ویزا تقریبا دو برابر یعنی در حدود یکصد هزار دلار خواهد بود.
متقاضیان دریافت ویزا باید از یک سری آزمونهای شخصیتی، سلامتی و آزمونهای مربوط به توازن افراد خانواده نیز بگذرند.
♨ در حال حاضر، ویزاهای مشارکتی و غیر مشارکتی والدین و نیز ویزاهای توریستی در شمار بهترین گزینهها برای ویزای والدین هستند ♨
گزینهای دیگر:
? ویزاهای توریستی
والدین شما، همچنین میتوانند اقدام برای دریافت ویزاهای بازدید کنندگان (توریستی) با زیر گروه ۶۰۰ کنند.
این ویزا معمولا با اعتبار ۳ ساله و یا ۱۸ ماهه صادر شده و به بازدید کننده این اجازه را می دهد تا برای مدت یک سال در هر ۱۸ ماه در استرالیا اقامت داشته باشد و هزینه آن در حل حاضر هر نفر ۱۴۰ دلار میباشد، اما پس از پایان یک سال، والدین شما باید حداقل برای مدت شش ماه به کشور خود باز گردند تا بتوانند یک بار دیگر برای دوازده ماه دیگر درخواست ویزا تسلیم کنند.
از سوی دیگر در ماه می امسال، دولت استرالیا یک ویزای موقت اسپانسر کردن والدین را معرفی کرد که می تواند تا ده سال معتبر باشد اما این ویزا نیز ویزای ارزانی نیست.
✔ این ویزا می تواند برای مدتهای سه ساله یا پنج ساله اعطا شود.
✔ هزینه ویزای سه ساله پنج هزار دلار است و هزینه ویزای پنج ساله ده هزار دلار است.
در مقایسه با برخی ویزاهایی که هم اکنون وجود دارد هم نیازی به پرداخت ضمانت مالی نیست و می توان این ویزاها را برای مدت ده سال تمدید کرد. در نتیجه این ویزا به متقاضی این امکان را می دهد تا بتواند تا ده سال با فرزندانش و یا احتمالا نوههایش در اینجا زندگی کند.
اما بعد از پرداخت بیست هزار دلار و زندگی در استرالیا برای مدت ده سال، والدین فرد باید به کشور خود باز گردند چرا که آنها مجاز به اقامت در استرالیا نخواهند بود.
یکی از اهدافی که دپارتمان مهاجرت با معرفی این ویزا دنبال می کرده این بوده که این نوع از ویزاها برای مراقبت از کودکان بسیار خوب است و پدر بزرگها و مادر بزرگها از نوههای خود نگهداری می کنند. اما مشکل این است که پس از ده سال اقامت آنها چه اتفاقی می افتد؟
گفتنی است ویزاهای معرفی شده جدید موسوم به ویزای موقت اسپانسر کردن والدین هنوز تصویب نشده اند. در صورتی که این برنامه ویزا توسط پارلمان تصویب شود، آنها تا پایان سال جاری به اجرا گذاشته خواهند شد.